Klepel
Uiterlijk

Mannelijk zelfstandig naamwoord
Naamval | Enkelvoud | Meervoud |
---|---|---|
Eerste | de klepel | de klepels |
Tweede | des klepels | der klepels |
Derde | den klepel | den klepels |
Vierde | den klepel | de klepels |
Betekenis
- Peervormige staaf die in een klok bij het luiden tegen de rand slaat en zo de klok geluid doet geven.[1]
Omschrijving
- De klepel ener klok is een klein, meestal metaalachtig voorwerp dat aan ene scharnierenden arme is bevestigd binnenin de klok. Het wordt gebruikt om geluid voort te brengen wanneer het tegen de binnenwand der klok slaat. De klepel verwekt trillingen die zich als geluidsgolven door de lucht verspreiden. De toonhoogte en sterkte des geluids worden beïnvloed door de kracht waarmee de klepel tegen de klok wordt geslagen, evenals de vorm en bouwstof van beide bestanddelen. Zonder de klepel zou de klok stil blijven, omdat er geen trillingen worden verwekt om geluid voort te brengen. Klokken (en bellen) worden gebruikt voor verschillenden doeleinden in verschillende beschavingen, waarbij de klepel een onontbeerlijke rol speelt bij het scheppen huns kenmerkenden geluids.
Zie ook
☆ Uitgelicht
Deze bladzijde is uitgelicht. Klik hier om alle uitgelichte bladzijden te bekijken.
Bron, aantekening en/of verwijzing
- ↑ WikiWoordenboek, klepel.